Ik ben niet iemand die de boventoon voert op een feestje, iemand die de leiding neemt bij een vergadering of zoals ik dat vroeger noemde: een hier-ben-ik-meisje (waar ik nu voornamelijk bewondering voor heb).

Dat ik dat niet ben heeft zijn voordelen. Zo kan ik mensen doen vergeten dat ik ze fotografeer tijdens een fotoshoot, waardoor ze zich op hun gemak voelen, en kan ik heel natuurlijk een trouwceremonie fotograferen, zonder dat ik opval of in de weg loop. En dat wordt zeer gewaardeerd, blijkt ook uit de prachtige testimonials die bruidsparen over mij hebben geschreven. Ik heb met de laptop op schoot zitten blozen, zo mooi.

Niet opvallen heeft dus voordelen. Maar soms wil ik dat anders; dan wil ik stralen, mijn enthousiasme delen of laten zien wat ik kan. En daar moet je dan soms iets voor doen wat niet meteen natuurlijk voelt. Des te groter is de kick achteraf!

En zo stond ik onlangs in een park in Amsterdam geheel vrijwillig – maar toch tot mijn grote schrik – met de microfoon in mijn hand bovenop een zeepkist een verhaal te vertellen. Met hele mooie mensen als mijn publiek. Het verhaal dat ik vertelde staat grotendeels beschreven in een eerder blogbericht. En wat was het goed om dat te doen!

Toegegeven, ik word geen Lisa Portengen, die dat veeeeeel beter kan (en daar ook nog prachtig bij kan zingen), maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Ik was bij deze picknick van Smart & Sexy om te genieten van alle lekkernijen, van de mooie mensen en om te fotograferen. Lees meer