… was gisteren jarig.

Ik kan veel mooie woorden over hem schrijven, maar hij is zelf veel beter in taal. Ik zou het kunnen zingen, maar dat is beter van niet. Ik hoor veel liever de liedjes uit zijn mond. Ik zou een blogbericht aan hem kunnen wijden, maar dat heeft hij liever niet.

 

En toch doe ik het…

Om hem te feliciteren, maar vooral om hem te bedanken voor wie hij is en wat hij voor me betekent.

Zonder hem geen liefde, geen lieve kinderen en misschien zelfs (voorlopig) geen fotografie. Want hij heeft me gestimuleerd mijn droom te volgen en daar ben ik hem heel dankbaar voor!

 

Tot zijn grote verdriet moest ik al mijn nieuwe camera’s en nieuwe lenzen op hem uitproberen. Met gefrustreerde portretten en lelijke gebaren als resultaat ;-). Maar hij is er ook wel eens voor gaan zitten. Gisteren zelfs even op zijn verjaardag.

 

Geen grappig blogbericht dus, want hij maakt zelf veel leukere grappen. Maar een serieuze, in naam der liefde.

 

Lieve Aart Jan, gefeliciteerd en dankjewel!