Berichten
De bruiloft van Anne en Hugo barstte van de creativiteit. Dat merkte ik al, toen ik ’s ochtends binnenkwam. Toen ik om het hoekje keek van de kamer waar Anne werd gestyled, ving ik al een glimp op haar knalroze jurk. In de woonkamer lagen de zelf ontworpen ringen, de zelf gemaakte buttons (in plaats van corsages) en zelfs Anne’s jasje was eigen ontwerp!
Hugo liep nog heel relaxed in spijkerbroek en T-shirt rond. Met de twee videografen besprak hij de dag en de apparatuur; als filmmaker heb je daar natuurlijk een mening over! En Anne is grafisch ontwerpster, dus dat deze dag in beeld vastgelegd zou worden, was logisch. We waren dan ook met twee fotografen. Zo konden we mooi opsplitsen en richtte ik me tijdens de voorbereidingen op Hugo.
En Hugo bleef ontspannen: nog even muziek uitzoeken, de tandem uit de berging halen, de post ophalen (nog geen leuke trouwpost, maar blauwe enveloppen…) en uiteindelijk dan toch omkleden, ondertussen ervoor zorgend dat kat Jerry niet in de slaapkamer kwam.
Ondertussen druppelden de eerste gasten binnen. Allemaal in het zwartwit, een mooi contrast met Anne’s jurk.
Toen Anne klaar was, moest Hugo toch even wat zweet van zijn voorhoofd deppen. Bij de ontmoeting spatten de vonken er vanaf.
Daarna stapten we op de fiets, Anne en Hugo op hun eigen tandem (en pas op de foto zag ik dat Anne Hugo al het werk liet doen ;-)). Een leuk rondje door Rotterdam, helemaal ‘hun’ stad. Zo gingen we naar de Kunstacademie, waar ze elkaar hebben leren kennen, werd Anne toegezongen door een zwerver (die zichzelf probeerde uit te nodigen voor het feest) bij brasserie Pierre, hebben ze daar lekker koffie gedronken en vonden ze een mooie plekjes in de winkel en etalage van Depot Rotterdam.
Vervolgens liepen we met de daggasten naar Salonboot De Animathor, Anne op bijpassende slippers. Anne’s vader moest nog even zijn zweethanden afvegen, maar gaf zijn dochter toen in volle overtuiging ‘weg’ aan Hugo. Ze werden getrouwd door een ‘BABS’; een buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand. Ze hadden namelijk een goede vriend gevraagd de huwelijksceremonie te leiden. En ook al was het zijn eerste keer; hij bleek het erg goed te kunnen. Vol humor vertelde hij het persoonlijke verhaal van Anne en Hugo, waaruit bleek dat Anne gelukkig niet snel opgeeft. Zo wist hij een gedeelte van hun sms-verkeer uit de kennismakingsperiode te herhalen. Anne sms-te: “Zullen we komend weekend uitgaan?”, waarop Hugo antwoordde: “We gaan toch binnenkort al met de hele klas?”. Gelukkig heeft ze volgehouden en is de liefde nu duidelijk wederzijds.
Na de ceremonie werden er ballonnen opgelaten. Die verdwenen snel uit het zicht; het waaide flink. Dat merkten we ook tijdens de boottocht die daarop volgde. Maar we hadden geluk, want het zonnetje brak door! Tijdens deze tocht was er tijd voor cupcakes (door een vriendin gemaakt) en gezellig bijkletsen. We meerden aan bij De Vertrekhal, waar het diner en het feest zouden zijn. Vanaf de kade werden we toegezongen door de zanger Boudewijn Hansen. Hij zong een paar nummers speciaal voor het bruidspaar, dat vrolijk meezong. Vervolgens improviseerde hij erop los naar de gasten, heel persoonlijk en mooi. In De Vertrekhal ging de gezelligheid gewoon door. Mijn taak zat erop, maar ik weet dat de bbq en het aansluitende feest een groot succes zijn geweest en dat de dag in stijl is geëindigd in Hotel New York.
Anne en Hugo, bedankt voor jullie vertrouwen! Ik vond het een feest om jullie originele bruiloft te fotograferen!
Ga je ook trouwen? Ik ben benieuwd naar jullie plannen! Neem contact met me op via www.mariekezwartscholten.nl.
Het leek me leuk om de blog een keer over dingen te schrijven, die me blij maken: zelf gemaakte dingen!
Dit heeft zeker met fotografie te maken, ik maak tenslotte al mijn foto’s zelf :-). Ik snap dat het onderwerp van de foto ook zeker een rol heeft en dat de camera en lens een belangrijk deel van het werk op zich nemen. Maar de manier waarop ik ze instel, de kant waarop ik de camera richt, het moment dat ik klik en de wijze waarop ik nabewerk, zorgen ervoor de foto’s eruit zien zoals ik het ervaar en mooi vind.
Dat ik dus blij word van foto’s – ook zeker die van anderen! – mag duidelijk zijn.
Maar ik word ook heel blij van andere zelfgemaakte dingen. Dingen waar ik trots op ben, dingen die met liefde zijn gemaakt, dingen die me aan het lachen maken en dingen die me verrassen.
En daarom heb ik daar vandaag foto’s van gemaakt. Hiervoor ben ik geïnspireerd door een blogpost van Cora van Studio Neeltje (dankjewel!).
Welkom op mijn blog!
Ik hoop natuurlijk dat je hier kijkt omdat je het leuk vindt om mijn foto’s te zien. Maar eerst een verhaal!
De laatste maanden ben ik me aan alle kanten enorm aan het ontwikkelen. Ik heb er (eindelijk!) voor gekozen ALLEEN nog maar fotografie te gaan doen. Ik ben al vijf jaar fotograaf en heb veel bruiloften, families, baby’s en kinderen gefotografeerd – met ontzettend veel plezier!
Maar omdat ik zeker wilde zijn van inkomen nam ik alle opdrachten aan die ik kon krijgen. En zo ontwierp ik dus leerlingvolgsystemen, kinderrondleidingen, kaartjes, fotografie-workshops, enz. Ook met plezier.
Daardoor hield ik echter minder tijd over om datgene te doen, dat ik het allerleukst vind: fotograferen!!!
Sinds mijn beslissing heb ik enorm veel gelezen, gekeken, workshops en cursussen gevolgd. En ik ervaar iets heel nieuws! Een gevoel dat ik helemaal niet ken van eerder in mijn werkende leven. Bij andere vakgebieden begreep ik nooit waarom je ’s avonds ook nog eens vakbladen zou gaan lezen. En nu ben ik niet meer te stoppen, ik ga maar door! Ik absorbeer alles over fotografie, de stijl die ik mooi vind, de aanpak van andere fotografen, enz. Ik ben er helemaal blij van. Inmiddels klap ik bijna uit elkaar van de inspiratie!
Ik heb zoveel ideeën dat ik bijna niet meer weet waar ik zal beginnen.
Bij mijn beslissing om alleen nog maar te fotograferen hoort een nieuwe naam. Mijn bedrijfsnaam was “De Foto | De Verrassing”. “De Verrassing” dekt de lading absoluut niet meer en “De Foto” is te algemeen. Het moet persoonlijk zijn en bij mijn stijl passen.
Ik heb met verschillende mensen overlegd en er zijn vele gekke, leuke, creatieve ideeën voorbij gekomen.
Ik was enthousiast over de naam “Scherp Oog”. Omdat ik er een scherp oog voor heb en hou van haarscherpe ogen op foto’s. Deze naam werd geassocieerd met Hiawatha en zijn indianenvrienden. Dat wordt hem dus niet…
Vervolgens hoorde ik van andere fotografen dat ze hun goedlopende bedrijf achteraf liever hun eigen naam hadden gegeven; want dat is wat mensen onthouden en wat je verkoopt. Sommigen hadden de naam zelfs alsnog veranderd.
Dus, inderdaad: mijn naam wordt (tromgeroffel!): Marieke Zwartscholten fotografie!
Bij “Marieke Zwartscholten fotografie” hoort natuurlijk een nieuwe website, met foto’s die allemaal passen bij mijn persoonlijke fotografiestijl. Ze zullen de reden worden dat bruidsparen, ouders en andere potentiële klanten mij kiezen. Een uitzoekwerk dus en een hele leuke, maar grote klus om de website opnieuw te gaan bouwen.
Ik wil er een blog bij gaan schrijven. Waarin ik steeds foto’s laat zien van alle mooie, speciale of juist eenvoudige momenten in mijn eigen leven en in dat van anderen.
Mijn blog zal deel uit gaan maken van mijn nieuwe website, maar ik wilde nu niet langer meer wachten. Ik wil zo snel mogelijk mijn werk laten zien!
Daarom hier mijn allereerste verhaal! Met mijn allereerste ‘blogfoto’s’! En hoe kan ik beter beginnen dan met foto’s van de allerliefste jongetjes op aarde?
Stap 1 van mijn nieuwe (door)start is genomen!
Voorlopig is mijn website www.mariekezwartscholten.nl natuurlijk nog online. Deze heb ik wel sterk vereenvoudigd, vanwege wat malware-problemen. Binnenkort meer over mijn nieuwe website!