Wat een eer dat ik een “Day in the life” (DITL) van Joyce en haar gezin in Barendrecht mocht fotograferen! Joyce is namelijk zelf ook fotograaf en staat dus zelf niet vaak op foto’s. En sinds een jaar voelt ze nog meer de enorme waarde van foto’s van haar gezin; Joyce is namelijk aan het revalideren van borstkanker.
Deze gezinsshoot was voor mijzelf ook leerzaam en inspirerend. Ik mocht van dichtbij ervaren hoe intensief een gezin met drie kinderen en een hond kan zijn. Ik mocht ervaren hoe mooi het is, dat ieder zijn eigen rol binnen het gezin heeft en zijn eigen mooie waarde aan het gezin toevoegt. Hoe leuk het is om kinderen al op jonge leeftijd een bepaalde zelfstandigheid en verantwoordelijkheid te geven. Hoe moeilijk het is om je na een jaar van Grote Zorgen geen zorgen meer te maken. En vooral: hoe ontzettend fijn het is om gezond te zijn en weer positief vooruit te kunnen kijken.
Ontmoet de familie Engelen!
Lieke is 4 jaar en naar mijn idee de luchtige, vrolijke noot van het gezin. Ilse is 8 jaar en vol liefde en zij zorgt voor ontspanning. Noa is 10 jaar is heel hulpvaardig en zorgt voor structuur en alle heerlijke meisjes-dingen. Zij voelde zich helaas niet zo lekker die dag.
Vader Arjen is rustig en betrokken. Ook hij voelde zich helaas wat grieperig.
Moeder Joyce is dus aan het revalideren en is duidelijk dankbaar dat ze weer van haar gezin mag genieten. En dat doet ze dus met volle teugen, al is ze nog aan het uitvinden wat haar mogelijkheden en kansen zijn, nu ze haar strijd gewonnen heeft.
Hond Takkie is in het gezin gekomen, vlak voordat Joyce ontdekte dat ze ziek was. Daardoor is zijn hechting binnen het gezin misschien anders verlopen dan het plan was, maar het is een schatje.
Toen we een stukje gingen fietsen zei Joyce dat ze echt nog aan het revalideren is en dat ze dus niet snel en ver zou kunnen. Eenmaal aangekomen, hijgde ik harder dan zij (al was fietsend fotograferen een nieuwe ervaring voor me), dus ik hoop voor ons allebei dat dat betekent dat haar conditie gewoon beter is, dan ze dacht ;-).
Volgens mij wel; ze gaat binnenkort zelfs vijf kilometer hardlopen voor Pink Ribbon en je kunt haar hier sponsoren! Mooi, maar ook grappig om meteen uit te zoeken waarom haar team “FDKK” heet :-)
Ik vond het geweldig om te zien hoe dit gezin samen genoot van het klaarmaken van het diner. Joyce maakte met Lieke een vrolijk soepje, Ilse maakte met hulp van haar moeder pizza’s en Noa bereidde samen met haar vader het dessert.
Bij het bedritueel vind ik vooral bedtijd voor Ilse het vertellen waard: als eerste moest Joyce op Ilse’s bed gaan liggen en ging Ilse voorlezen. Niet zomaar een boek; Joyce werd op de woorden van Ilse naar een ontspannen oord gebracht en daarna wisselden ze om. Wat een heerlijk einde van de dag!
Joyce, Arjen, Noa, Ilse en Lieke, het mag duidelijk zijn dat ik genoten heb van jullie gezin en dankbaar ben voor jullie gastvrijheid. Ik wens jullie heel veel geluk en gezondheid samen! Xxx
In de slideshow (het filmpje) zitten meer foto’s dan het aantal dat hieronder staat. Klik vooral even op HD voor betere kwaliteit :-)
En onderaan dit bericht heb ik de geweldige reactie van Joyce gezet.
Hier kun je meer informatie vinden over een “Day in the life”-sessie.
Hier kun je meer informatie vinden over een “Day in the life”-sessie.
De geweldige reactie van Joyce op deze foto’s:
“Lieve Marieke,
Wat een prachtige reportage! Je hebt op een krachtige manier iedereen treffend weten te pakken! Ik ben trots op de foto’s. Ik zie mijn eigen gezin, waar ik hard voor heb moeten vechten. En wat een cadeau is het dan, als je zo’n prachtige reportage hebt waarin te zien is hoe we op onze eigenwijze wijze een sterk team zijn! Ik heb de dag met jou als waardevol ervaren. Ik sta echt liever achter de camera dan ervoor, maar je wist me op mijn gemak te stellen door je prettige manier van aanwezig zijn. Op ’t moment dat je ziek bent, worden foto’s nog meer van waarde dan ze normaliter al zijn. Vooral de foto’s die nooit zijn gemaakt heb je op zo’n moment spijt van. Je weet nooit wat de dag van morgen je brengt. En mocht er ooit iets gebeuren, dan zijn de foto’s van de gewone dingen van het leven een kostbaar bezit. Bedankt Marieke, dat je dit voor ons op zo’n waardevolle manier hebt gedaan. Als ik 80 ben dan geniet ik nog steeds van deze mooie foto’s, beloofd :-). voor nu ga ik ze allemaal afdrukken en een mooie collage maken en ophangen op een mooie plek in ’t huis!”
