Dit leek me een leuke titel voor een blog. Misschien ietwat misleidend, maar dat vind ik wel passen bij een blog over een misvatting.
Ik moet eerst vertellen dat ik steeds meer ontdek (ook door bijvoorbeeld deze opdracht) hoe belangrijk het is om te gaan voor wat je wilt en duidelijk en open te zijn over je wensen. Ze zouden zomaar uit kunnen komen!
Daarom een blog over een persoonlijke wens van mij: ik zou heel graag veel meer bruiloften willen fotograferen!
De reden dat ik jullie hiermee ‘lastig val’ is dat ik merk dat mijn vrienden en familie door heel Nederland wonen en mijn foto’s mooi vinden, maar geen reclame maken bij toekomstige bruidsparen, omdat ik toch te ver weg woon…
Ik vind het gewoon ontzettend gaaf om bruiloften te fotograferen, dichtbij en ver weg. Ik zal uitleggen waarom en ook waarom ik daar best een stuk voor wil rijden.
Het begint al bij de voorbereidingen: heerlijk om in alle rust de vrolijke spanningen vast te leggen tijdens het opmaken en aankleden, een heerlijk sfeertje. Dan de ontmoeting tussen de bruid en de bruidegom: geweldig om de verraste, blije en vaak geëmotioneerde gezichten te zien.
De fotoshoot is vaak een cadeautje, voor mij maar ook voor het bruidspaar. Vaak is dit het enige rustmoment van de dag en ik leg dan ook met zo min mogelijk poseren de liefde vast, die er vanaf straalt.
Tijdens de ceremonie is het voor mij de sport om zo onopvallend mogelijk overal bij te zijn en al die belangrijke momenten op een zo mooi mogelijke manier in beeld te brengen. Bij het feliciteren zie ik veel ontlading voor mijn lens. De blijdschap neemt de overhand en het feest kan beginnen! Hierbij wordt ik vaak getrakteerd op prachtige details en natuurlijk taart (ik heb er al heel wat geproefd! mmmmm).
Meestal ga ik aan het begin van het diner of aan het begin van het feest naar huis, soms blijf ik langer. Maar altijd ga ik naar huis met het gevoel dat ik nieuwe vrienden heb gemaakt. Ik ben namelijk als enige de hele dag heel intensief met het bruidspaar opgetrokken, wat een voorrecht!
Oké, dat ik dus gewoon heel gaaf werk heb, mag duidelijk zijn.
Dus wat is nu de misvatting en wat heeft dat te maken met ‘bruiden van ver’?
De misvatting is – wat mij betreft – dat je als bruidspaar een fotograaf moet zoeken in je eigen stad of regio (of de plaats waar je trouwt).
Ik vind het namelijk absoluut geen probleem om een eind te rijden voor een bruiloft. Op de heenweg kom ik alvast in de trouwsfeer met een lekker muziekje in de auto, op de terugweg geniet ik na en kom ik weer tot rust.
Het idee dat je beter voor een fotograaf uit de buurt kunt kiezen, komt ook vaak voort uit de gedachte dat die fotograaf dan alle mooie plekjes weet te vinden of de locaties kent.
Nu is het tegenwoordig op ongelofelijk veel locaties toegestaan om te trouwen. En er zijn oneindig veel mooie plekjes voor de fotoshoot. Dus ik kom eigenlijk bijna nooit op dezelfde plek. Ook het idee om vooraf met de fotograaf te gaan kijken op een locatie, vind ik niet nodig. Of een plek mooi is hangt namelijk nogal samen met de lichtinval (het moment van de dag) en het weer. Ik kan op elke plek mooie foto’s maken.
Dus, bruiden (en bruidegommen) van ver: kom maar op! ;-)
Daarbij kun je denken aan Drenthe, Zeeland en Limburg, maar een tripje Italië of Spanje zal ik ook niet snel afslaan!
Tegen toekomstige bruidsparen uit Barendrecht en Rotterdam en omgeving zeg ik natuurlijk: vooral in de regio zoeken ;-). Sterker nog: stop met zoeken en neem hier contact met me op!
Voor wie nog overtuiging nodig heeft; hieronder een paar foto’s van ‘bruiden van ver’.
De foto bovenaan en de eerste twee foto’s hierna zijn gemaakt in Noord-Holland (omgeving Medemblik) van Manon en Joris.
De volgende twee foto’s zijn gemaakt in België (omgeving Herzele, tussen Gent en Brussel) van Séverine en Tom.
De laatste twee foto’s zijn gemaakt in Gelderland (omgeving Nijmegen) van Janneke en Mikan. En van dit bruidspaar post ik binnenkort een uitgebreidere blog.
Wil je meer informatie over mijn werkwijze als bruidsfotograaf? Klik dan hier.
